If we were like Seasons

by Christian John Villamor

I asked myself a simple question,

What if there is a reason for every emotion,

What if emotions are like seasons?

Like the satisfying morning dew,

Would there be enough reasons?

Or the loud and terrifying thunder,

Is it the beginning of something new?

Does that mean fear or anger?

Not sure if it would be better or can wither,

What if my love for you was like winter?

Will my heart be frozen and might turn cold?

Or melt with heat and emotions unfold?

What if our love was like spring?

Not sure if it’s true or just a fling,

It’s not too cold yet not too hot,

Our love might be lacking and not a lot.

What if I loved just like summer?

Is that love I felt in my heart?

Heated, short, and not enough for each other,

What if I fell for you like leaves in fall?

Or just desire for a fresh new start?

I’ll put you first above all,

Why did I compare my love to every season?

Would you stay and never lie?

Or get blown away and say goodbye?

Why a sand glass that’s limited every hour?

And not an eternity of galaxy fusion,

Why not like a never ending meteor shower?

They’re not as complex as a never ending sea,

But there’s one good thing that hit me,

Seasons are not dull as galaxies could be,

At least seasons are easy and in glee.

I think I’ll believe myself more,

So, is loving you with every season better than with every universe?

Or is it a bad idea and might end up worse?

And if we were like seasons,

Rather than something that’s impossible to endure.

At least my belief about love has colors of every hue,

I have thousands of reasons,

For loving you…

 First day of Winter

by Jacquilyn Butalon

photo credits: google.com

Something weird happened just after fall,

'Cause yesterday it felt like no one knew me at all,

I thought the loneliness in me would never subdue,

But the black and white shades faded when I saw you.

I'm not really sure about trusting my rapidly beating heart,

The love in me was never really at start,

Should I trust my mind and start being true?

Stay alone and not mind what happened when I saw you.

But you caused the change when I looked into your eyes,

I suddenly felt the fluttering butterflies,

Because just when my heart was about to wither,

You gave it a beat on the first day of winter.

Koleksiyon ng mga HAIKU

nina Joshua Bibit Baquilar at Ma. Angeny Joy Villanueva

Tapat Dapat

Kung maghahanap

Kaibigan na tunay

Dapat ay tapat.

                                                                         

Pag-ibig

Pagmamahal mo

Iingatan kong lubos

Ito'y pangako.

Pamilya

Laging nariyan

Laging masasandalan

Hindi iiwan.

 

The Strange Facts of Life

by Jomalene Dacles

Ever wondered why the sky is blue or what the fear of marshmallow is called? Well, this is the right page for you.

1. Every time you sneeze some of your brain cells die.

2. When you blush the lining of your stomach also turns red.

3. The sound you hear when you crack your knuckles is actually the sound of nitrogen gas bubbles bursting.

4. The plastic things on the end of shoelaces are called aglets.

5. The chemical name of caffeine is 1,3,7 trimethylantihine.

6. It would take 15,840,000 rolls of wallpaper to cover the Great Wall of China.

7.Pearls melt in vinegar.

8.Even a small amount of alcohol placed on a scorpion will cause it to go crazy and sting itself.

9.’Mountain Dew’ is an old slang term for moonshine.

10. Eating breakfast will help you burn 5 to 20 percent more calories throughout the day.

11. The human brain cell can hold 5 times as much information as the Encyclopedia Britannica.

12. Turtles can breathe through their butts.

13. Human thigh bones are stronger than concrete.

14. Put two straws in your mouth: one inside a drink and one outside it. You won’t be able to drink through either straw.

15. If two pieces of metal touch in space, they got stuck together PERMANENTLY. In space, there is no oxidation layer. When pieces of metal come in contact with each other in space, they stick together to become one continuous piece of metal.

(sources:fanpop,tumblr)

Tunay na Kaibigan

ni Emerson Jasper Borres

Photo credits: google.com

                                                                                        

Bawat tao ay nangangailangan,  

isang kaibigan na maaaring sandalan.

Nakikinig sa bawat problema,

nagpapayo at marunong umunawa.

Mga tawanan at biruan ,

sa kanila lagi ang pinagmulan.

Maging kaalamn at karunungan,

na dumaloy sa aking kaisipan.

                                                                                     

Patuloy sana tayong maging matatag,

na hindi kailanman mabubuwag.

Kabutihan sana'y mamayagpag,

sa habambuhay nating pagsasamahan.

Sariling Laban ni Nowfredo D. Paglinawan

Credits to google images

Sariling Laban

ni Nowfredo D. Paglinawan

Sa pagsikat ng bagong umaga, panibagong laban ay muling karga.

Tila aninong nakaabang sa aking paroroonan, humaharang sa aking nais na patunguhan.

Hindi alam ang tunay na daan, bagkus ako’y nalilito sa aking nararamdaman. 

Sa pagnanasang magbagong anyo, mas nanaig ang magbalatkayo.

Sarili ay mismong kalaban, sarili ay hindi maintindihan.

Dalawang tandang ay nagsabong at naglaban, magkaiba ang hinaing at pinaglalaban.

Ako’y sabik sa inaasam na kalayaan, subalit ako’y duwag na nanatili sa piitan.

Duwag na husgahan ng kahigtan, duwag na lumabas sa kulungan.

‘Di alam kung ano paniniwalaan, sigaw ng karamihan o sariling kagustuhan.

Ayaw ko ng baguhin ang panahon, nais kong magpaanod pabalik sa kamusmusan.

Nang sa ganoon ay wala akong pagpipilian, sa labang walang patutunguhan kung ako rin mismo ang masusugatan.

Namimitig na ako sa pagsuot nitong mascara, pagod na akong makinig sa madla.

Nais ko ng maging malaya mula sa tanikala Sabik na muling masalat ang puroy ng kasiyahan Sabik sa kamusmusan ng kabataan.

Mahirap na kalabanin ang sarili, ngunit mas mahirap ang habang buhay na magkubli.

Pinapalaya ko na ang aking sarili mula sa pagkakatali, wala ng masusugatan at matitigil na ang laban sapagkat niyakap ko na ang aking tunay na katauhan.

"Eksena"

Credits to google images

"Eksena"

ni Mary Nestlie Denosta

“Ano ba ang problema at bakit lagi kang ganyan? Hindi ka na nag-rereply sa mga messages ko, sa messenger kahit na-seen mo naman!” pabulyaw na saad ni Rosie sa kausap nito. 

“Tatawagan na lang kita mamaya busy ako,” matipid na sagot naman ng lalaki sa telepono. 


“Tatawagan? Talaga ba Vito? ‘yan din sinabi mo last time, naghintay ako pero ni isang text wala man lang galing sayo. Pagod na pagod na akong intindihan ‘yong sitwasyon nating dalawa. Sa tingin ko sinasayang ko lang ‘yong buhay ko sayo.” Halos mapasabunot na lamang ng buhok si Rosie nang hindi man lang ito umimik.


“Ano bang gusto mong mangyari Vito? Nahihirapan na ako.” Garalgal na ang boses nito, nilalabanan ang luhang nagbabadyang lumabas.


“Pasenya na pero…Rosie hindi na kita mahal. Halos ilang buwan ko nang pinag-isipan ‘to. Hindi na ako masaya sa relasyon natin Rosie, hindi na ganoon kasaya kagaya ng dati. Sa tingin ko, panahon na para tapusin to. Maghiwalay na tayo." saad ni Vito sa kabilang linya.


Hindi makapaniwala si Rosie sa mga narinig nito galing kay Vito. Mahal na mahal niya ito, at kahit na nakikipaghiwalay na ito sa kanya, naroon pa rin ang pag-asang babalikan siya ni Vito. Hindi na nito napigilan ang sarili at unti-unti nang nagsipatakan ang kanyang luha.


Noo’y naabutan siya ng kanyang ina, nakakunot ang noo nito, tila sinusukat ng tingin ang mga mata ng dalaga.


“O, anong iniiyak-iyak mo dyan?” tanong ng kanyang ina ngunit hindi ito sumagot. Umiling-iling ang kanyang ina nang mapagtanto kung ano ang nangyari sa anak. Napahugot ng malalim na hininga ang ina nito.


“Sabi ko naman sayo diba itigil mo na yang kahibangan mo, ikaw lang din ang masasaktan. O sya, tayo na sa baba at matapos makapag-tanghalian ay samahan mo akong pumunta sa kaarawan ng Tito Miguel mo, nagluto ako ng pansit para sa kanya.” Medyo iritadong pagkakasabi ng ina nito sa kanya.


“Sige ho nay,” malamyos na tinig ng dalaga. Hinintay niya ang kanyang ina na umalis sa kanyang silid at nagpatuloy sa pinapanood nitong pelikula kanina.

Muli na namang umiyak si Rowena sa pangalawang pagkakataon.